فصل بهار گریه و فصل محرم است 

فصل حسین، فصل عزا، فصل ماتم است

اینک دل شکسته و اندوهبار من 

دل نیست، آشیانه‏ ی اندوه عالم است

ای آبروی مکتب اسلام، ای حسین 

بعد از تو آسمان و زمین هاله ‏ی غم است

در سوز سوزناک تو ای پاکتر ز آب 

دریا اگر که گریه کنم، باز هم کم است

آن ماجرای سرخ که تو آفریده‏ای 

زیباترین حماسه‏ ی تاریخ آدم است

زخمی که لب گشود چو گل روی سینه‏ ات 

زیباتر از تمامی گلهای عالم است

بر زخمهای تازه‏ ی ما در نبرد عشق 

آن دستهای مرحمت‏ آمیز مرهم است

چشم انتظار لحظه‏ ی سرخ شهادتم 

بی تو بهشت نیز برایم جهنم است

باید قدم گذاشت به بام بلند عرش 

اکنون که نردبان شهادت فراهم است

جانا دم سپردن جان بر سرم بیا 

جانم به پیشواز تو قربان مقدم است