خدای خوبم...
بخاطر تمام لحظه هایی که منتظرم بودیو نیومدم ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هایی که منو دیدیو من ندیدمت ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هایی که برام خوب خواستیو من بد کردم ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هایی که امیدتو نا امید کردم ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هایی که برام وقت گذاشتی و من وقت نداشتم ، منو ببخش...
بخاطر تمام لحظه هایی که تنهام نگذاشتی و من خودمو تنها دیدم ......

بخاطر تمام لحظه هایی که به مهربون بودنت ، بخشنده بودنت ، آمرزنده بودنت ، بزرگ بودنت و بودنت ...شک کردم ؛ منو ببخش..

بخاطر تمام لحظه هایی که اشکهام برای کسی جز تو بود....
بخاطر تمام لحظه هایی که خواهش ها و التماسام برای کسی جز تو بود...
بخاطر تمام لحظه هایی که لذتها و شادی هام برای کسی جز تو بود...
منو ببخش..

یکسال دیگه هم گذشت و من باز به این رسیدم که...
خیلی ها به دعوت دل ساده ی من ،
اومدند ؛
نشستند ؛
خندیدند ؛
اما خیلی زود ...
شکستند و گسستند و رفتند....

تنها تو بودی که ؛
بریدمو نبریدی...
شکستمو نشکستی...
گسستمو نگسستی...