می توان پای گذاشت جای پای شهدا

زندگیشان این است

که به همراه قلم،می دود روی خیال آبادم

ازدواجی ست به سبک شهدا

انتخابی زیبا،می شود آغازش

بعد مهر است و خرید و جهاز

که به تلفیق مرام شهدا

می شود سبزترین فصل شروع

دارم امید که این خاط

ره نمایند من خاک نشین را

به قدمگاه شهیدان و الهی شدگان

زمان ما هم مثل همیشه،رسم ورسوم ازدواج زیاد یود،ریخت و پاش هم که بیداد می کرد.

ولی ما از همان اول ساده شروع کردیم؛خریدمان یک بلوز و دامن برای من بود و یک کت شلوار برای مرتضی.

چیز دیگر لازم نمی دانستیم.به حرف و حدیث ها و رسم و رسوم هم کاری نداشتیم؛خودمان برای زندگیمان تصمیم می گرفتیم.

همین ها بود که زنگیمان را زیباتر می کرد.

همسر شهید سید مرتضی آوینی